Woensdag 16 juni moet Nikolaj weer terug naar het Medisch Centrum Gertsen in Moskou. Nikolaj’s arts Iwat Agmedowitch Taraki zei in zijn eerste gesprek al, na het zien van de foto’s vanuit het Ziekenhuis in TOELA aan Nikolaj: “Wij kunnen je niet helpen, enkel in ISRAEL is de kennis hiervoor!”.
Toch werden er nog vele foto’s gemaakt en veel bloed afgenomen, een keer zoveel, dat Nikolaj zich in een taxi naar huis moest laten rijden…

Nikolaj belde enkele dagen geleden dus naar het ziekenhuis in Israel. Hun eerste vraag was of hij een geldig paspoort had. Nee, dus. Hij mocht terug bellen, als hij een paspoort had laten maken. Die heeft hij nu.

In deze tussentijd is Nikolaj met Pasja, een vriend en automonteur, naar Wladiwostok gevlogen, ze kochten daar een goede tweedehands auto en reden er in drie weken zelf mee naar “Gods Huis van Genade”. Verbazend fijn, dat we bijna dagelijks contact via Whatsapp hebben gehad.

Nogmaals, ik ben heel Dankbaar met Marc Radema, de officiële-tolk-vertaler Russisch in ons midden. Marc heeft gisteren Nikolaj nog gebeld en bijgepraat, via whatsapp is dit gratis. Marc en Nikolaj waren al gauw Vrienden. Marc mag zelfs de vertaler zijn in een Rechtszaak, dat zegt genoeg. Nikolaj schrijft brieven en apps zonder hoofdletters en punten en komma’s 😃 Hij heeft ook weinig op school gezeten, maar hij heeft veel gelezen. ’s Nachts las hij Bouw-Boeken en overdag bouwde hij.

In Kamp 7, het Tuberculose Kamp waar Nikolaj voor straf in gezeten heeft, niet omdat hij t.b.c. had, maar omdat hij tegen het Communisme was, staat een prachtig kerkgebouw, dat hij en mede-gevangenen hebben gebouwd. Dat opende de Directeur de ogen!!

Hij heeft hen daarna in het Gevangenkamp Moestuinen laten aanleggen en de mogelijkheid gegeven om een Gebedskamer IN het Gevangenkamp te bouwen, inclusief Bibliotheek en een groot Doopbad.