|
|
|
Twee van de deel-
nemers, de Woerdense Atie de Koning en Els Kiers, zijn "oude bekende in
Toela."
Atie de Koning komt er geregeld over de vloer bij de plaatselijke
christelijke gemeente, waarbij
zich veel ex-gevangenen aansloten. Tijdens haar reizen naar Rusland
bezoekt zij ook sommigen van
de gevangenen met wie zij al jarenlang schriftelijke contacten
onderhoudt. Voor Els Kiers is het de tweede keer dat zij in Toela te
gast zal zijn. Vorig jaar september vergezelde zij Atie de Koning op
één van de reizen en ze was meteen gegrepen
door het land en het werk dat daar gedaan moet worden. Ik had altijd in
mijn hoofd dat ik ooit nog
eens naar Brazilië wilde om zendingswerk te doen. Maar als je
één keer in Rusland bent geweest,
ben je verkocht en wil je er weer naar toe.
Supermarkt
Het idee om een volgende keer met een grotere groep te gaan, werd vorig
jaar geboren tijdens een
tocht door de bossen. Een tocht die voor de twee Woerdense vrouwen
vooral werd beleefd als een
dagje 'genieten van de natuur'. Maar zo denken de Russen niet, leggen
ze uit: Voor hen is het
een soort supermarkt, waar je etenswaren zoekt als paddestoelen,
bramen, bessen en geneeskrachtige
kruiden. Een Rus gaat ook nooit zonder mand of tas op stap. En hij
heeft altijd een mesje op zak.
Onbegrijpelijk vonden hun Russische gastheren het bovendien dat de
dames geen enkel verstand van
paddestoelen bleken te hebben. Els Kiers: Wij staan te juichen als we
zo'n mooie rood-met-witte-stippen
vliegenzwam vinden. Maar die schoppen zij weg, want die is niet
eetbaar. Zij zijn pas tevreden als
ze een flinke hoeveelheid eetbare exemplaren vinden. Dat is voor hen
een rijkdom of ze een biefstuk
ontdekken.
Het paddestoelenseizoen was in volle gang toen het tweetal in Toela
logeerde en ze aten de
sporenplanten dan ook bij elke gelegenheid: Bij iedere maaltijd stonden
de paddestoelen op tafel, van het
ontbijt tot de avondmaaltijd toe. Dit zou onze jeugd eens mee moeten
maken was de gedachte van toen ze
zo door de bossen struinden. Dan zouden ze de luxe waarin ze leven
vermoedelijk een stuk beter waarderen.
De jongeren in de Evangelische Gemeente van Boskoop, waarbij de twee
Woerdense vrouwen zijn aangesloten,
hadden echter andere plannen: zij zullen komende zomer een
evangelisatiereis naar Roemenië maken.
Dus zochten Atie de Koning en Els Kiers hun reisgenoten onder hun
kennissen en geloofsgenoten.
Het resultaat was een, interkerkelijk samengestelde groep van elf
mensen die twee weken lang te gast
zal zijn in Toela. Onder hen is Christien Nap,
één van de Kamerikse zelfkazende boerinnen.
Zij zal in Toela de Russen het kaasmaken bijbrengen. Van de elf spreken
er vijf meer of minder goed Russisch. Ter voorbereiding komt de groep
maandelijks bijeen om de reis te bespreken en om een repertoire aan
psalmen en opwekkingsliederen in te studeren. Ze worden daarbij
begeleid op een gitaar en op de
mondharmonica door twee musicerende medereizigers.
Atie de Koning: Iedereen heeft een aantal van zijn favoriete liederen
opgegeven en zo stellen we een
soort bundel samen om mee op te treden tijdens de kerkdiensten daar. En
ook hebben we allemaal iets
achter de hand om voor de vuist weg een korte getuigenis te kunnen
geven. Want zo gaat dat: als gast
speel je een belangrijke rol in de bijeenkomsten. Ze willen weten wat
je komt doen en wat je
drijfveren zijn.
Datzelfde moet ook steeds opnieuw worden uitgelegd bij de aanvragen om
de gevangenen te mogen bezoeken.
Maar langzamerhand kennen ze me wel, zegt Atie de Koning tevreden. De
deuren gaan al een stuk vlotter
open dan in de eerste jaren dat ik er kwam.
 |
| De fundering van het kerkje in Siberische Soergoet ligt er al |